درباره کشور بنگلادش
بنگلادش با نام رسمی جمهوری خلق بنگلادش (به بنگالی: গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ) کشوری است واقع در جنوب قارهٔ آسیا و شرق هند،
پایتخت آن داکا و جمعیت آن ۱۶۱ میلیون نفر است. واحد پول بنگلادش تاکا نام دارد و زبان رسمی آن بنگالی است. زبان بنگالی از ریشه زبانهای هندوآریایی است و خط ویژه خود را دارد. از زبان انگلیسی نیز در آموزش عالی و دادگستری استفاده زیادی میشود و طبقه متوسط و بالا از آن به عنوان زبان دوم استفاده میکنند. ۹۸ درصد از مردم این کشور بنگال هستند.
این کشور که پیش از این پاکستان خاوری نام داشت در پی جنگ آزادیبخش بنگلادش، در تاریخ ۲۶ مارس ۱۹۷۱ به کمک هند از پاکستان باختری (پاکستان امروزی) جدا شده و کشوری جداگانه شد.
۸۹٫۷ درصد از مردم بنگلادش مسلمان و اکثریت آنها سنیمذهب هستند. ۹٫۲ درصد از بنگلادشیها نیز پیرو آیین هندو است. از آنجا که اسلام از نظر تاریخی توسط صوفیان به بنگلادش آوردهشد پیروان طریقتهای صوفی همچون دیوبندی و اهل حدیث نیز در این کشور حضور درخور توجهی دارند.
بنگلادش نهمین کشور پرجمعیت جهان و از پرتراکمترین کشورها از نظر جمعیت است. بنگلادش بر روی زمینهای حاصلخیز دلتای رود گَنگ واقع شده و در معرض آسیب سیلها و چرخندهای سالانه قرار دارد.
بنگلادش از نظر جغرافیای سیاسی در محاصره کامل هند قرار دارد و به دلیل واقع بودن در شبه قاره هند شدیداً تحت تأثیر آن میباشد و مهمترین روابط را در نظام بینالمللی، با هند دارد. بخش کوچکی از مرزهای زمینی این کشور نیز در اشتراک با برمه میباشد.
بنگلادش در موسیقی، معماری و مجسمهسازی و نقاشی پیشینهای غنی دارد. ادبیات بنگالی از زبان و ادبیات فارسی تأثیر بسیاری گرفتهاست.